Eergisteren fiets ik als een gek naar huis na de repetitie, want ik bedacht me dat ik nog wel wat te doen had voor ik mijn bed in kon. Aangekomen in de straat zag ik overal vuilnis buiten staan. Shit! Moest ik ook dat nog doen! Fiets aan de kant en meteen naar de tuin om de compostbak te halen en vooraan te droppen. Terwijl ik ermee door de keuken kom, zie ik nog wat groenafval en dus doe ik de container open om dat erbij te kappen... Korte metten maken met al het afval. Wat ben ik daar in de fout gegaan!!! Honderdduizend vliegjes vlogen plots door de keuken en in mijn gezicht. Jakkes en gtvrrrr!!! Wat had ik toen graag even de tijd kunnen terugdraaien. Gewoon 30 seconden. Want die vliegjes krijg je dus niet meer weg. Tenminste, mij lukte dat niet. Na tien minuten staan zwaaien met handdoeken en stofborstels gaf ik het op. Het moet ook een idioot gezicht geweest zijn. Die beestjes gingen gewoon ergens anders zitten en dus blijf je bezig. Of je moet ze doodkloppen, maar dan hangen de muren en het plafond vol met vliegjes. Ook geen zicht...
Toen ik dan maar de restzak buiten zette viel me plots het onkruid op dat vooraan mijn gevel ontsierde. En als ik zo eens rondkeek was ik ook meteen het enige huis dat daar last van had... En dus zat ik om half twaalf op mijn knieën onkruid uit te trekken. In een kleedje op hakken trouwens. Kunt u zich er iets bij voorstellen? Wel op het moment dat het volledige beeld goed en wel bij mij doordrong, fietste er iemand voorbij. Toch een klein beetje gênant of het zag er op z'n minst belachelijk uit.
Het is dus druk. Echt druk. En dan blijven er wel eens dingen liggen... Ik durf de tuin niet meer inkijken, want het gras is al zo hoog dat kat er ongezien door kan wandelen. Ik ben al zo lang niet meer in een winkel geraakt en bijgevolg is mijn ijskast zo goed als leeg. En dan heb ik het nog niet over rommel, vuil en was gehad... Ik zal nooit een goede huisvrouw worden. Gelukkig maar... Ik ga veel liever langs bij Fil en Senna, daarna even 'happy birthday' zingen bij vrienden en vervolgens repeteren voor "13 1/2"... Met publiek!
En gelukkig bestaan er dan uitspraken zoals deze hier... Na! Bij mij is het gelukkig een rommeltje!
Oh en ik wilde u ook niet onthouden hoe geweldig mijn petekind Senna en haar broer er ondertussen uitzien! Zo snapt u nog beter waarom ik mijn reeds drukke planning nog drukker maak zodat ik hen toch eventjes kan bewonderen...
Schattige Senna |
Vrolijke Fil |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten